#కృష్ణారామా - ఈ సినిమా మలయాళం డబ్బింగుగా ఆహాలోనో ప్రైమ్ లోనో వచ్చుంటే ఈ పాటికి నా ఫేస్బుక్ ఫీడ్లో రివ్వ్యూలు నిండిపోయేవి.
సినిమా ఆహ్లాదంగా సకుటుంబంగా చూసేట్టు ఉంది, ఒక్క డైలాగు తప్ప. ఈ మధ్యన సకుటుంబంగా ఓటీటీ సినిమాలు చూడాలి అంటే చేతిలో రిమోటు పట్టుకోవాల్సి వస్తుంది. ఆ అవసరము ఈ సినిమాకు రాలేదు. ఏ సినిమా ఆసక్తిగా చూడని మా పదేళ్ల పాపకి కూడా నచ్చింది.
టీజరు చూసి రంగమార్తాండ, శతమానంభవతి టైపు పిట్లలకు రెక్కలొచ్చి ఎగిరిపోయిన గూడు కథేమో అనుకున్నా.
ట్రైలరు చూశాక లేదు, కొంత అడ్వాన్స్డుడ్ కథ, రాజేంద్రప్రసాదు ఏదైనా వెరైటీ సొల్యూషను కనుక్కుంటాడేమో అని అనుకున్నా. కానీ కథ తల్లిదండ్రులూ - ఎన్నారై పిల్లల సంబంధం కన్నా సోషలు మీడీయాను ఎక్కువ టచ్ చేసి కొంత రొటీనుకు భిన్నంగా వెళ్లింది. దానితో మెలోడ్రామా తగ్గి సీన్లు నూతనంగా అనిపించాయి. డైలాగులైతే దర్శకుడు రాజ్ మాదిరాజ్ గారి ఫేస్బుక్ పోస్టులు చదువుతున్నట్టే కొంత సరదాగా, కొంత సెటైరిక్గా భలే అనిపించాయి.
రాత్రి మామా మశ్చీంద్ర , ఈ రోజు కృష్ణారామా చూశాము - ఇంట్లో వారి వోట్లన్నీ #కృష్ణారామా కే పడ్డాయి.
పీ.ఎస్.
మొదటి సీన్లో 49వ వార్శికోత్సవానికి రాత్రి వెళ్లగానే కృష్ణా కళ్లు రామా మూయగానే మా ఇంటావిడ చార్మినార్ అని గెస్ చేసింది. 49 ఏళ్లు అయినా ఇంకా చూడలేదా అన్నది. 49 ఏళ్లుగా చూస్తూన్నదే అని రాజ్ గారి డైలాగు వెరైటీ.
పీ.ఎస్. 2
చివర్లో నాలుగు గంటలని సమయం చెప్పినప్పుడు యాంటిక్ గడియారాలు చూపించినపుడు వాటి గురించి వాకబు చేస్తూ రాజ్ మాదిరాజ్ గారు పెట్టిన పోస్టు గుర్తుకువచ్చింది. కానీ మా ఇంట్లో డబ్బా గడియారము ఒక్క క్షణము పాటు కనిపిస్తుందని ఊహించలేదు, ఏదో పోస్టు పెట్టారని నేను ఆయనను కన్స్టల్టు చేసి, 4కె అడిగారని నా పాడైపోయిన రెడ్మీ తీసి, అవసరమైతే గ్రాఫిక్సుతో తుడిపేసుకుంటారని గోడ పైనుండి తీసి బ్లూ కప్ బోర్డు బ్యాక్ గ్రౌండుతో రికార్డు చేసి పంపించానే గానీ ఎక్స్ప్ పెక్టేషన్ను ఏమీ పెట్టుకోలేదు. ఎలాగో ఎడిటింగులో మిస్ అయ్యి మా కప్ బోర్డుపై మావాడు చేసిన మరకలతో సహ తెరలోకెక్కింది. హహ్హాహా. థాంక్యూ డైరెక్టరు గారు.
