ఇరవైయ్యేళ్ల క్రిందట

 ఇరవైయ్యేళ్ల క్రిందట, ఇదే రోజు...

2004 ఏప్రిల్‌ మొదటి వారంలో ఐటీ కంపెనీ నుండి ఆఫరు లెటరు పోస్టులో వచ్చింది వారం రోజుల్లో పూణె లో చేరమని నెలన్నర శిక్షణకు. గేట్ స్కోరుకు అప్లై చేసినవాటికి రెండు ఐఐటీల నుంచి ఇంటర్వూ కాల్ లెటరు వచ్చింది. ఐటీ జాబా , ఐఐటీలో ఎంటెక్‌ నా ఆలోచిస్తుంటే బ్యాంకు నుంచి అపాయింటుమెంటు లెటరు వచ్చింది నెలకు 25,000 జీతం (2004 లో పెద్ద మొత్తమే . ఐటీ కంపెనీలో జీతం 11,000 (టేక్‌ హోం 8,500).

ఒక వారం తర్జనభర్జన తరువాత పుణెకు వెళ్ళి ఐటీ కంపెనీలో ఏప్రిల్‌ మూడవ వారంలో చేరాలి అని డిసైడ్ అయ్యాను.

ముందురోజు ఆదివారమునకు హొటలు వసతి ఇచ్చారు కంపెనీవారు. అప్పట్లో పుణెకి పొద్దునపూటకి చేరే రైలు లేదు, లేదా నాకు బెర్త్ దొరకలేదో. అందుకని నేను, నాన్న ఒక రోజు ముందరే శుక్రవారము పొద్దున గుంటూరులో బయలుదేరి మధ్యాహ్నానికి హైదరాబాదుకు చేరాము. అక్కడ నాన్న నన్ను ఒక్కడినీ పుణె రైలు ఎక్కించారు. ఈ రోజులలోగా హెలికాప్టర్ పేరేంటింగు కాదు కదా, దగ్గరుండి ఆఫీసు దగ్గర దింపి, సాయంత్రము వరకు గేటు ముందు పడిగాపులు కాయడానికి.

శనివారము అర్థరాత్రికి పుణె చేరుతుంది. పొద్దున 7 గంటలకు గుంటూరులో కొచ్చిన్ (తరువాత శబరి అని మార్చారు) ఎక్కి 12 గంటలకు నాంపల్లి వచ్చి, స్టేషనులోనే తిని 2 గంటలకు ముంబై రైలు ఎక్కాను. అందుకని నిద్ర తన్నుకు వస్తుంది. కానీ రైలు పుణె దాటి ముంబై వెళ్లిపోతే? అందుకే నిద్రాపుకుంటూ అర్ధరాత్రి 1-2 మధ్యన పుణె స్టేషనులో ఒక్కడినే దిగాను.

పొద్దునదాకా స్టేషనులోనే కాలక్షేపము చేసి, క్లోక్ రూమ్లో లగేజి పెట్టి చుట్టుపక్కల లాడ్జిలు వెతకడం మొదలుపెట్టా (మొబైలు, గూగూల్ మ్యాప్లు లేని రోజులు). ఒక రెండు గంటలు, ఐదారు కిలోమీటర్లు తిరిగాక ఒక లాడ్జి దొరికింది.

ఇంటికి ఫోను చేసి చెప్పాను. ఆ రోజు టైంపాస్ చేసి మరుసటి రోజు ఉదయము కంపెనీ వాడిచ్చిన హొటలుకు వెళ్లాను. అక్కడ ఇద్దరిద్దరికీ ఒక రూమ్ ఇచ్చారు. లక్కీగా రూమ్మేట్ తెలుగువాడే. పక్క రూమ్లో ఇంకో ఇద్దరు తెలుగువారు పరిచయం అయ్యారు. కలిసి డిన్నరు చేశాము. ఇరవై ఏళ్ల తరువాత ఇప్పటికీ నలుగురమూ టచ్లో ఉన్నాము.

ఉద్యోగ అనుభవాలు రేపు...